อวยพรให้คณะคุณครูที่ smile เดินทางกลับบ้านโดยสวัสดิภาพนะคะ....:^_^: ( ปล. อย่าลืมของฝากลูกศิษย์ด้วยนะคะ..:h: )

ขอบคุณมากๆค่ะ พวกเราทุกคนเดินทางถึงสงขลาโดยสวัสดิภาพ ตั้งแต่เมื่อคนวันที่ 13 ตค แล้วค่ะ ปล ขนมจะได้กินป่าวก็ไม่รู้ เพราะทุกวันที่อยู่ ก็ไม่รู้จะกินอะไร ไม่ค่อยมีไรให้กิน ไม่ใช่ เพราะไม่มีรถ ไม่ได้เอารถมา มาเครื่องบิน พอไม่มีรถ ไปไหนมาไหน ก็ลำบาก 555 เอามอเตอร์ไซด์ไปแว้น ก็โดนไปซะ 3 กระทงซ้อน ไม่มีใบขับขี่มอเตอร์ไซด์ ไม่ใส่หมวกกันน๊อก ไม่มีทะเบียน รถเพื่อน เปิดเบาะหาที่เติมน้ำมันเจอ ก็บุญแล้วให้มาหาเล่มทะเบียน

5555+++....คุณพระ!!!!....งั้นคงต้อง....เอาของฝากเป็นกระทงแทนแล้วล่ะค่ะ...ตั้ง 3 แน่ะ...ถึงตอนนี้คงบินกลับมาถึง กทม.โดยสวัสดิภาพกันทุกคนนะคะ...:-_-:

ตอนนี้กลับถึง กรุงเทพ เรียบร้อยแล้วค่ะ หูชาไปแบบเรียบร้อยโรงเรียนสไมลล์ โทรศัพท์เข้าแบบไม่หยุดเลย วางสายนั้น สายนี้เรียก ทั้งๆ ที่บอกประกาศว่าเปิดทำการวันที่ 18 ตค 55 หรือว่าเป็นคนที่ไม่รู้ว่าหยุด เลยโทรเข้ามาแบบต่อเนื่อง แปลว่า 3-4 วันที่หยุดคงโทรมามากมาย

อั่ยย่ะ....นักเอ๋ย..นักเรียน.....ก็เข้าใจอารมย์ค่ะว่านักเรียน...เปรี้ยวงัยคะแบบว่าอยากขับรถเป็นเร็วๆ...เลยไม่ได้ติดตามข่าวสารจากทาง ร.ร. แต่ ครูที่สไมล์ น่าจะเอาอยู่นะคะ เพราะคุณแต่ละคนวาทศิลป์เป็นเลิศ เทคนิคในการต่อรองและสนทนาสุดแสนจะแพรวพราว...เด๋วนักเรียนก็หยุดต่อว่าเรื่องติดต่อไม่ได้...แล้วหันกลับไปทวงของฝากจากแดนไกล เองแหละค่ะ...:h::h:

ครูแต่ละคน ไม่มีใครถือของฝากมาเลย มีเงินเหลือกลับมากรุงเทพติดตัว 20 บาท ก็บุญโขแล้วค่ะ  ถามครูแล้วว่าไม่ซื้อของฝากหรอ ครูว่า "ซื้ออะไรอะ"  แต่อย่างว่า จะเอาอะไรกับครู เพราะ บางเขียด หมู่บ้านที่คุณครูอยู่ ไร้ซึ่งความเจริญยิ่ง บ้านแต่ละหลังไม่กระจุกตัวเป็นกลุ่มเหมือนในกรุงเทพ ถนนเป็นถนนราดยางแล้วนะ ดีใจด้วย 2 เลน ขนาดเล้กกว่า 1 ช่องทางการจราจรในกรุงเทพ การสัญจรดำเนินไปด้วย มอเตอร์ไซด์และซาเล้ง หรือ วัว มีแพะเดินเป็นฝูง หรือหย่อมๆ สองข้างทางเป็นนาข้าว ต้นโตนด และ โพล๊ะ (ปลักเลี้ยงควาย)  บ้านสร้างจากไม้ พื้นบ้านเป็นไม้ไผ่ผ่าฉีก เดินบนพื้นบ้าน ต้องย่อง ห้ามลงน้ำหนัก เพราะกลัวพื้นบ้านทะลุ  ห้องนอนไม่มี นอนรวมกันกลางลานบ้าน ประตูบ้าน บางบ้านมี บางบ้านไม่มี ถึงมี ก็ไม่น่าจะกันคนจากภายนอกเข้ามาได้ เซเว่นไม่มี เลยสงสัยเหมือนกัน ครูมันโตมาได้ยังไง

ฮ่าาาาาๆๆ....ถึงว่าครูโตมากับธรรมชาติ...มากมายอย่างนี้นี่เอง...ถึงได้ใจเย็นสอนนักเรียนขับรถได้...ส่วนบ้านที่ไม่ได้กระจุกตัวเหมือนในกรุงเทพ...ก็คงเป็นเพราะว่าบ้านแต่ละหลังคงจะใหญ่โตยังกะวัง...เนื้อที่ในการสร้างบ้านแต่ละหลังคงไม่ต่ำกว่า 10 ไร่ !!! โหรวยจัดนะเนี่ย...คณะครูสไมล์เนี่ย...:h::h:

บ้านครูรวยมากกกค่ะ ทั้งบ้านมีแก้ว ไม่เกิน 3 ใบ ต้องใช้มั่วๆซั่วๆ ปนกัน เพราะปกติใช้ขันตักกินจากโอ่ง อืมมมม ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่กินก็ได้ หนูไม่ชอบกินน้ำ

ฮ่าๆๆๆ555++ ดีน่ะเนี่ย..ที่รวยมากยังพอมีแก้วใส่น้ำกิน...แต่ที่บ้านลูกศิษย์...ตอนเน้ ใช้กะลามะพร้าวมาดัดแปลงเป็นแก้วและขันน้ำแทน ...เพราะเอาเงินไปลงค่าเรียนขับรถหมดแร้ววววว:hh::hh::hh::hh: